Kader'den Suriye'ye


Zeki Demirkubuz’un Masumiyet’ini,  Kader’ini  bir kez bir kez daha izliyorum. Geceleri uykularım kaçıyor. Açıyorum aynı sahnelere tekrar tekrar bakıyorum. Bıkmadan usanmadan. Korkuyorum. Nerelere doğru evrildiğimizi düşününce zonkluyor beynim. Geçen gece sokaklardan geçerken bir çocuk parkında gözüme takılan Suriyelilere dalıp gidiyorum. Bir battaniyenin altında hayata tutunmaya çalışan mültecilere. Sonra filmdeki gibi saplantılı bir aşk yüzünden Kars’tan Diyarbakır’a gözünü karartıp gidenlere yanıyorum. Bir parça ekmek ve birazcık ta su işte. Parklar köşebaşları lebalep dolu. Zengin sofralara kurulurken göremediğimiz nice yangın yerleri, sefalet. Filmi kapatıyorum. Tekrar dışarıya atıyorum kendimi. Parklara doğru…

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Biliyor musun? İçimde Bir Orman Vardı

Kapıcı Musa(Muzaffer Çetinyılmaz)nın Ardından...

Kırık Bir Aşk Hikayesinin Çekim Serüveni