moroccom - sinema ve edebiyat üzerine...

Hep o erkin eziciliği altında kalmıyor muyuz? büyüklerimiz kendileri ezildikleri için kendi çocuklarını, torunları ve yeğenlerini de ezmiyorlar mı? Öğretmen kendi hocası tarafından burnu sürtüldüğünden şimdiki neslin burnunu sürtmek için uğraşmıyor mu? Aslında acımasız bir gelenek olmuş bu.  Filmimizde de bu konu benim için çok etkileyiciydi. "Atı sür" nereye gideceğini bilemden. Sana da öyle yapmışlar. sen de küçük kardeşini ez ezebildiğin kadar.  Hayat bir şekilde öğreniliyor. Ama açılan yaralar ve kurşunlar ömür boyu kalıyor tenimizde.

Çevirmen (The Translator) from Emre Kayiş on Vimeo . Yüzümü kapatıp giriyorum boşluğa... yüzüm hiç ortada yok...  acı bir boşluğun içerisindeyim...  düşünen yok... sorgulayan yok... gören yok... yanan bir kor gibi gözlerim... senden başka hiç bir şey görmüyor... ama bir de çaresizlik var... elimde bir yardım paketiyle sana bakarken o çaresizlik öldürüyor beni... aşk mı? ekmek mi? bir güvercin kanadına bindirdiğim umutlarım hangi şehirdeler şimdi... taş ocağı toz bulutu, taş ocağı karanlık.... sen aydınlıktasın hep sensin aydınlık... öksürük ve sigara dumanları arasında geçirilen geceler... hayaller hep sen.. biliyorsam hep senin için yalanlarım... düşsem de kalksam da dura yazsam da bitmeyecek...