moroccom - sinema ve edebiyat üzerine...

Cennetin varlığına inanıyor musunuz Dr. Henry? Hayır, inanmıyorum. Öyleyse onu bir daha göremeyeceğim. Benim neye inandığımın bir önemi yok.  Sen neye inanıyorsun Alison? Ben cehenneme inanıyorum.

Keşke herkes hikayesine sadık kalsa. Ama en güvendiğiniz bile bazen o hikayeyi çarpıtıyor; saklıyor ve yok ediyor. Günün birinde tüm hikayeler ortaya dökülünce yine en iyi yol "doğruyu söylemek" Not: Emily Watson yine Dalgaları Aşmak 'ta aklımda kalan kırılgan, masum kız.

Nuri Bilge Ceylan’ın son filmi ile ilgili bilgiler kendi sitesinden yayınlandı. Filmin konusu yine taşra ve taşraya dair bildik sorunların büyük yönetmenin gözüyle nasıl göründüğü. Ülkenin biricik ve tek sorunu belki de taşra. Hatta taşra o kadar yayılmış ki kentlerimizi de taşraya çevirmişiz. Kentlerin taşralaşması sorunları daha da büyütürken cahilliğin sürdürülmesine neden olmakta. Filmin konusunu Nuri Bilge Ceylan’ın sitesinden aynen alıntılıyorum. Bazıları için taşra, tüm umutların eninde sonunda yalnızlıkla kesiştiği bir sürgün yeridir. Tıpkı babaların ve oğulların kesişen kaderleri gibi, tüm umutların, hayallerin, çaresizlikle kesiştiği hudutsuz bir sürgün yeri… Filmde benim için en büyük sürpriz Aydın Doğu Demirkol oldu. Uzun zamandır standup gösterileri yapan bu genç yeteneğin bu yıl bir Ali Atay filminde oynadığını görmüş ve sevinmiştim. Umarım sinema yolculuğu daha da uzun olur. Filmin bu yıl ki başka bir sürprizi ise Cannes’da yarışacak filmler a

Ciddiye alıyorum anne alıyorum niye almayım Ama ciddiye aldığım başka şeylerde var Rüyalarım… Rüyalarım da hala İpek var. Bana bakıyor… Konuşmuyor… Çünkü kanı hala yerde… O hesap kapanmadı Size yalan söylemeyeceğim. Eğer böyle bir fırsat elime geçerse şükredip çatışacağım Belki yanlış… Belki bırakmak lazım nefreti Ben o nefret sayesinde ayakta kalıyorum … Geliyorum... Ne kadar özlediğimi acı çektiğimi bir bilsen O kadar yorgunum ki... Keşke sen değil ben ölseydim demekten... Seni öldürenlerden nefret etmekten... Nefretimden başka ne kaldı ki İpek ve  bunla savaşımdan Onlar için... Dostlarım için... Nasıl da korkuyorlar bir kardeş daha kaybetmekten  Birini daha uğurlamaktan... Peki tamam daha değil... Belki bir gece... Ama bu gece değil... ...

İçimde öyle büyük bir iyi öyle büyük bir kötü var ki Asena Kontrol edemiyorum. Salağım hata yaparım o ayrı ama merhametsizliğim konusunda en ufak bir pişmanlığım yok İki değil yirmi yıl ceza alsam farketmez Kemal şurda şu herifi öldürse kılım kıpırdamaz Emin ol umrumda değil Cehennemi gördüm ben Cehennemi biliyorum

Dayım beni bir yere götürüyor. Gel orada beraber maçı da izleriz diyor. Cine5 te Petrol Ofisi - Galatasaray maçı var. Bir balık lokantası. Hafta içi kimse yok. Dağın başında ıssız bir yer. sahibini tanıyormuş. Bir şeyler söylüyor. Biz mütemadiyen maçı izliyoruz. lokantanın ışıkları loş. Lokantanın aşağısında dev bir yüzme havuzu var ve havuzun içindeki ışıklar suya aksettikçe mavi bir ışık yayılıyor gökyüzüne. Maç bitiyor biz usul usul yemeklerimizi yiyoruz. Arada dayımla lokantanın sahibi bir şeyler konuşuyorlar. havadan sudan, ticaretten falan filan işte. Kafam götürmüyor söylenenleri. Maç bitince bir film başlıyor. C Blok yazıyor ve sonrasında etrafımdaki konuşmaları unutup o filme dalıyorum. Doksanlar sineması için önemli bir filmdi o. kentleşme olgusunu Lütfü Akad'ın göç olgusundan alıp başka bir noktaya taşıyan sözü tamda ortasından söyleyen bir film. Ve o filmle beraber büyük bir yönetmenle tanışıyorum. Zeki Demirkubuz. Filmle ilgili düşündüklerim ise ba

Seninle konuşabilir miyim? Fazla uzun sürmeyecek Şu anda bir yere gitmem gerekiyor. Geri gelebileceğimi sanmıyorum. Sadece şunu bilmeni istiyorum etrafınızda olmak, başıma gelen en güzel şeydi.