moroccom - sinema ve edebiyat üzerine...

Kör olmak üzere olan bir polis tıpkı Onur Ünlü ’nün ilk yönetmenlik yaptığı Polis filmindeki Musa Rami’nin beyin kanseri olduğunu öğrendiği gibi.   Hiç görmeyen biri rüya nedir bilmiyor ama yıllarca görüp te sonradan kör olan bir kişinin yalnızca rüyalarda göreceğini düşünmesi insanı çıldırtıyor. Salim’de kör olacağını bildiği günden beri düpedüz çıldırıyor.   Takıntıları, sapkınlıkları, boşvermişlikleri gözlerindeki ışık azaldıkça iyice ortaya dökülüyor. Ertesi gün öleceğini bilen adam gibi son kez dünya gözüyle etrafındaki her kadınla yakınlaşmak istiyor. Eski karısının ona gösterdiği yakınlık bile onu etkilemiyor. Merhameti devre dışı. Saldırıyor. Saldırdıkça daha çok agresifleşiyor. Cinayeti çözmek istiyor mu derseniz onu da istemiyor. Deliriyor ve sonunda izleyiciyi de delirtiyor.

Bozkırın ortasında su, kadın ve define arayanların hikayesi. Kimi evlenmek, kimi zengin olmak kimi de topluma yararlı olmak. Bu film birçok kişinin hoşuna gitmiştir benim de gitti. Vakit geçirmek ve keyiflenmek için birebir. o yöreden amatör oyuncular değme profesyonel oyuncular kadar iyi oynamışlar.  Lakin benim bu filmde en çok dikkatimi çeken karakter Sefil Hasan. Zamanında köyünde çok yoksulluk yaşamış ve çareyi Almanya'ya gitmekte bulmuş. Orada zengin olmuş ve her yaz soluğu memleketinde almış. Ancak memlekete girişinden itibaren herkesin  sefil diye çağırması onu rahatsız ediyor. Takım elbise giyiyor ve Mercedese biniyor. Buna rağmen o sefillikten kurtulamaması garip davranışlara neden oluyor. Sefil Hasan bunaldıkça gıcır Mercedesi bir ıssıza çekip müziği de sona dayayıp başlıyor tek başına oyun havaları eşliğinde oynamaya. Stresini böyle atıyor. İçinden atamadığı bu aşağılık kompleksi ile köye kendini zengin Hasan olarak kabul ettirememe durumu müziğin sesi ve k