Nord
Uzun zamandır bir şeyler
yazamıyorum. Birkaç cümle belki bu bloga yazdıklarım. Düşün içinden çıkamadığım
o kadar çok konu var ki…
Geçenler de Norveç sinemasından
Nord’u izledim. Beğendim. Hiç dertsiz olarak gördüğümüz insanların bile ne
dertleri varmış dedim. Birkaç kelam
edebileceğimiz bir insanı bulmanın bile zor olduğu bu coğrafyada sevgiyi
aramak…
Uzun düzlükler ve bembeyaz bir
atmosfer de. Küçük evler ve küçük insanlar. Her yerin beyaz olması yüzünden hep
uyuma ihtiyacı.
Gözlerimi kapatıyorum. Kör
oluyorum…
Kimse yok ki. Kimseler…
Kapının ziline biri dokunsa gece
yarısı… Usul usul evin içinde dolaşsa…
Olmuyor ama.
Kum saati tükeniyor.
Kuzey hep soğuk…
Beyaz gözlerime işlemiş…
Gözbebeklerimi kaybediyorum…
Yorumlar