Mommo: Kız Kardeşim (2009)

Çocukken Beyşehir'de evimizin karşısında Ar Sineması vardı. Harçlığımla haftada bir gün sinema bileti, yanında da Bozdoğan gazozu alırdım. Diğer günler de, sinemanın dışarıya ses veren hoparlörünün altına oturur, dinlerdim. Sonra da izlemiş gibi arkadaşlarıma anlatırdım.

Benim çok yakınımda yaşandı. Ancak yazmaya başlayana kadar kalbimde çok etkisi olduğunu anlamamıştım. İki kardeşin dramı yıllarca sürdü. Erkek, dede öldükten sonra İstanbul'da bir ailenin yanına gitti. Şimdi kız dört çocuk annesi, ağabey de iki çocuk babası. Ağabey, babayla sorunlar yaşadı, yine de vefasını sonuna kadar gösterdi.

Mommo, aslında benim korkum. Çocukluk korkuları 60 yaşına gelmiş birisinde bile kalıcı oluyor. Çocukları bu tür şeylerle disipline etmenin yanlışlığına işaret etmek istedim. Mommo bir korku unsuru olsa da Ayşe'nin içindeki korku, sonunda gerçekleşiyor.

Sinemada, olayların ajite edilip insanların sömürülmesine karşıyım. Bu hikâye, başkasının elinde çok başka türlü bir filme dönüşebilirdi. Siz bir duyguyu dikte etmeye çalışırsanız, defolarınız ortaya çıkar. Samimiyetle ve yalın anlatırsanız karşılığını alırsınız.

Kültürü ve atmosferi derinlikli bir bölge olmasına rağmen Orta Anadolu, sinemamızda nedense ihmal edilmiş. Almanya'da, "Burası Türkiye'nin neresinde?" diye sordular. Bir yanıyla yemyeşil, bir yanıyla en bereketli topraklar var. Sinema için her türlü fon bulunabilir. Bundan sonra da kullanacağım.