Şairlikten Soyunmak (Yumurta Üzerine-4)

Annen vardı...

Hatırlarsan. Kitaplar da vardı. Kitaplar hayatının ortasında öylece dururdu. İçerisine ne bir tutku sızdı ne de bir boşvermişlik.

Hayat bir gün seni telefonda yakaladı...

Annen yoktu...

Kepenklerini indirip pejmürde dükkanın alıverdin soluğu nefret edilesi kasabada.

Annen gidiyordu.

Bu sefer de sen ölüyordun. Ben de ölsem diye düşündün mü bilmem ama uzun süre uyudun hatırlıyorum...

kuytu ormanlarda uyuyup, kurumuş kuyularda su aradın...

Annen olsaydı...

Bu ev.. Hiç dönmeyecek gibi hafızamdan çıkmış anne evi. Şimdi içindesin ve tek başınasın.

Bir soluklansan...

Durdursalar dünyayı. Kitapları da annenle beraber gömsen ya da kuyuya atsan ve bir daha hiç almasan ordan...

Anne yadigarı...
Adak yerine getirilecek diyor.

Kurban kendin mi, karşındaki mi. Yoksa kurban hepimiz miyiz?

Annenin yüreğine bir damla ferah gerekiyor...

BİTTİ...