Yakaza ve Hatıralar

Yakaza, bir kaçışın ve bu kaçışın sonunda yeniden huzura varışın romanı. İstanbul'da kalamayan kendini taşranın ücra bir noktasında bulan bir öğretmenin iç dökmeleri, taşrayı çözümleme çalışmaları ve içerisinde anlatılan küçük hayatlar.

Yıllar önce okumuştum; geçenlerde kitaplığı karıştırırken karşıma çıktı birden. Üzeri tozlanmış, kenarda mahzunlaşmış ve biraz da küsmüş bana. Aldım, selüloz kokusunu içime çektim ve sayfaları arasında gezdirdim önce ellerimi sonra gözbebeklerimi.

Hatıralar canlandı gözümde bir bir. Öğrenci yurtları ve evlerinde geçirilen, hasretle hatırlanan günler. Sıcak bir çay eşliğinde kısık bir lambanın altında saatlerce ve sabahın koynuna doğru süren keyifli okumalar.

Yakaza, bu bozkırın ayazında ısıtıyor ruhun çekirdeğini ve hatıralar soba üstünde közlenen kestaneler gibi hala sıcacık.

(Keşke, Yakaza bir film haline gelip beyaz perdeye yansısa...)