Şairin Hatıraları (Yumurta Üzerine-1)

Kentin içinden bir yabancı gelir taşraya. Zamanında nefret ederek uzaklaşmıştır yuvasından. Ne annesi, ne evi, ne de hatıraları.

Bir yönetmen, tek bir dileğimin yerine getirileceğini bilsem o dilek “çocukluğuma dönmek olur du” der. Şair ise çocukluğuna dönmekten bile imtina eder. Sonra bir ölüm gelir ve ayaklarını sürüyü sürüye hatıraların ortasına bırakır hazin yüreği. Mezarın başındaki çocuk gibidir ruh hali. Gelişigüzel suyu mezarın üzerine boca edip alalacele duaya durur çocuk.

Sonra kendini sırlar ormanına atar. Çocukluğunun en güzel hatıralarını barındırır bu orman. Düşlerine Yumurta girer. Bir ağacın altında güneş kaybolana dek uyur. Uyanır uyanmaz şehir kimliğinden sıyrılmak istercesine bir berberde traş olur ve yine uyur uyanık hayallere dalar. Ertesi gün yine arınmak istercesine hamama da gidecektir.

Kent yormuştur onu. Esas yoran ise taşrada çözülmeyip öylece ortada kalan soruların çokluğudur. Sorular geceleri kabusu olur. Sorular zamana yayıldıkça durulaşıp çözüm olacaktır. Farkında değildir. Ancak farkında olduğu günlerde gelecektir.

Hatıralar gelir yanıbaşında durur. Şair hatıralara elini uzatıp avuçlarının arasına alabilecek midir?

Devam edecek...