Kelebeğin Rüyası
Şair olmak zor değil mi? Yazıyoruz işte harala gürele. Bir meydan savaşına girer gibi. Anne karşında, baba karşında. Yazdıkça çizdikçe etrafındaki çember kayboluyor ve kimse kalmıyor. Yapayalnızlaşıyorsun. Ölsem diye düşündüğün zamanlar oluyor. Korktuğun zamanlar da öyle çok ki. Bitse artık bu ızdırap derken dizelerin dolduruyor parşömenleri. Daktilolar çata çata yazdıklarını aktarıyor onlara. Hayat ne de hızlı akıyor değil mi? Ölmek için genç yaşamak için de fazla ihtiyar değil miyiz be kardeşim. nasıl geçmişti günlerimiz nasıl esen bir step şarkısı halinde ve hergün bir hatıra sahilinde nasıl geçmişti günlerimiz nasıl[1] Ben kırık bir dal gibiyim çoğu zaman. Herşey gözümde öyle büyüyor ki. Sahil de bir taş gibi kalakalıyorum. Her zaman beklediğim o yerde seni ve onu. Neler geçiriyorum bir bilsen aklımdan. Kapkara bulutları, bembeyaz toprakları. Yerin altını ve üstünü. Aşkı ikimizde bilmiyoruz belki. Aşkı öğrenmek ne de zor geliyor ilk duyduğumu