moroccom - sinema ve edebiyat üzerine...

Bu   şair film görmüş mü? En tenhada duyulur fragmanın uğultusu Paltomun cebine sıkıştırdığım üç beş cd. Baba derse çocuk susarım Dağ kadar heybet yok artık Elimi öbür avucuma tutar Yokluğumdan sıvışırım Refik bilmez refika da. Bu sustuğum benim dilim değil Bir pet şişeye hapsolmuş uykusuzluğum Bu sinemada perde  senin?   Hiç değil… Fotoğraf: Güven Kebeci

Göz çevresine toplanmış hüzün ve bu hüznün yansıtıldığı unutulmaz sesin sahibi. Müşfik Kenter vefat etmiş. Ses durdu. Sözün itibarı yok. Ne de yakışırdın sahneye ve beyaz cama usta. Güle Güle...

  Kadraja sırtını dönmüş yaşlı bir adam ve adamın gözünün önünde uzanan sapsarı bir bozkır resmi. Bu fotoğrafı Derviş Zaim'in tamamen amatör oyunculardan kurulu çektiği yeni filmi Devir ile ilgili haberlerden aldım. Derviş Zaim'in bu filmde ne anlattığı muamma ama sırf bu fotoğraf bile bu filmi izlemek için önemli bir sebep.

Doktor, uzun uzun bakıyor havaya. Elinde yarılanmış bir sigara.   Tütün sapsarı yapmış ellerini. Öksürdükçe, konuştukça, gözlerini diktikçe kokuyor.   Özleyip özlemediğini bilmiyor. Ne zaman traş olduğunu ise hatırlamıyor. Gecenin ilerleyen saatlerinde ellerini paltosunun cebine sokuyor. Avuçlarının donduğunu hissediyor. Gözlerini kapatıyor. Aklına bir şiir geliyor. Yanındaki şoföre fısıldar gibi okuyor şiiri. Hece hece gökyüzünde kayboluyor mısralar. Rüzgâr, yaprakları koloni halinde döküyor toprağa. Zanlı bir sigarada kendisine vermesini istiyor. Doktor, komisere bakıyor.   Komiser aşağı dereye doğru koşarcasına iniyor. Doktor sigara paketinin arkasına vurarak avucuna bir sigara bırakıyor. Sigarayı ağzına alıyor. Avuçlarını kapatarak kibriti yakmaya çalışıyor. üçüncü denemede bir fırt çekip zanlıya uzatıyor. Zanlı daha içmeden komiser fırçayı atıyor doktora. Bozkırda gündoğumu öncesi kızıla döner topraklar. Doktor gündoğumu öncesi gibi kalıyor. Zanlı cılız bir sesle “sağol” diye