Yalın ve Beyaz Bir Masumiyet: Görkem Yeltan

Uzun zamandır ilk defa her gece bir Türk filmi izlemeye gayret gösteriyorum. Özellikle ilk filmlerini çeken yönetmenlerin filmlerini arada durarak ve geri dönüşlü bir şekilde izlemek daha yararlı oluyor. Mart’ın kapıdan baktırıp kazma kürek yaktırdığı gecelerinin birinde yönetmenlerin ilk filmlerini arka arkaya tekrar izleme fırsatı buldum. Bol kahvenin eşlik ettiği bu gece sinema serüvenin de her iki filmin de ortak özelliği Görkem Yeltan’ın kadın başrol oyuncusu olarak yer almasıydı.

İlk film Uzak İhtimal’de Görkem Yeltan tek başına bir apartman dairesinde yaşayan rahibeyi canlandırıyordu.  Aynı kattaki diğer daireye taşınan taşralı müezzinin rahibeye karşı hissettiği duygular üzerine ilerleyen film çok klişe bir konuyu anlatmasına rağmen hiç ajitasyon dolaylarında dolaşmadan ilerliyordu.

Filmin “bayraktar” oyuncusu müezzin rolünü canlandıran Nadir Sarıbacak olmasına rağmen Yeltan, bir rahibenin nasıl davranması ve nasıl yürümesinden tutun da Müslüman bir ülkede genç bir rahibe olarak yaşamanın tüm duygularını seyirciye iletebiliyordu. Kiliseden eve doğru yürürken başının o açısı bile kendi adıma çok şeyi anlattı.

İkinci filmde ise evli ve hasta bir kadını canlandırmaktaydı Yeltan. Erkeğin başat olduğu bu filmde de sürekli hasta ve tekdüze bir yaşam süren ev hanımı bir kadının eşi ile ilgili sorunlarını, onunla ilgili sorunlarını hiç konuşmadan gözleriyle anlatabilmesi müthişti. Özellikle eşi TV de maç izlerken kanepenin üzerine battaniyesine bürünerek oturması unutulmaz sahnelerimden birisi oldu. Eşler arasındaki soğukluk, mesafe gibi kavramlar hiçbir tartışma olmadan anlatılması da yönetmen Cemil Ağacıkoğlu’nun başarısıdır.

Görkem Yeltan Türk sineması için büyük bir değerdir. Aynı tutarsız davranış kültlerine göre belirlenen kadın oyuncular içerisinde farklı rollere bürünerek sinema içerisinde değer üretme çabası takdire şayandır.

Hamiş: Görkem Yeltan, aynı zamanda bir çocuk kitabı yazarı ve çocuk kitapları üzerine yazılar yazan bir yazarmış.  Bilginize.