Karnım Acıkmıştı...
Karnım acıkmıştı. Pencereden dışarıya baktım. Kar lapa lapa yağıyordu. Alnımı pencerenin camına dayadım; sonra yanaklarımı. Gözlerimle bir kar tanesini izledim. Sokağın köşesindeki bakkalın hayal meyal seçilen ışığını gördüm. Orada bir ekmek olmalıydı bayatta olsa. Vestiyerden montumu aldım. Çekmeceden şapkamı çıkarıp başıma geçirdim. Holün ışığını kapadım. Kapının arkasındaki anahtarı alıp kendimi dışarıya attım. Açlık içgüdüsü, soğuktan daha baskın geldi. Apartmanın otomatı beni görünce yandı. “Sensörler” dedim içimden “sensörler”. Belki de gülümsedim ama kimse görmedi. Merdivenleri beni takip eden ışıkların eşliğinde indim. Sokağa açılan giriş kapısını sıcak bir ekmeğin hayaliyle hızlıca açtım. Sokak bembeyazdı. Burnuma gözlerime kar taneleri değiyor sonra usulca eriyordu. Terliyor gibiydim sanki. Yürüyordum güdülerimin esiri olarak. Arabalar tek tük park etmişti yolun kenarına. Sabaha kadar tüm yolların kapanacağı hissi korkuttu beni önce. Sonra umutlandım. Okula gitmemek, işe gi